رباعی

    ما آمدیم قصهء یارانه سر کنیم   

                                    از مهر و لطف وخیر همه جا پر ثمر کنیم                                    

                                   خاکی که زیر پای نهادیم تمام عمر                                 

                                    جانانه عاقبت به سرایش سفر کنیم                                   

ترّنم باران

ترّنم باران

تـوخودمی خواستی .....امشب...ترنمهای باران را..برایت هدیه آوردم

نـسـیم روحبخش جـان ...حـقـایق های پنهان را..برایت هدیه آوردم

خـمارعـشق را هردم بـبایـد تحفه ای تازه که تا مستی بی افزاید

نـگارا...مـن شـراب عـشق را..با نام هستی بخش عالم ..هدیه آوردم

حــدیـث روشــن امـــــروزرا... هـردم نـگــاهـــی تــازه مـی بــایــد

بشکرانه.. گلی خوشبو برنگ آبی دریا ...بنام دل برایت ..هدیه آوردم

فــرحبـخـش اسـت کــاویــــدن ....چــه جــانـبـخـش اسـت فـهـمـیـدن

بــــه بـیـنـایــی بـبـیـن ....جـــان فــرحـبـخـشی ...بـرایـت هـدیـه آوردم

نـــکو خــویـی نــبــاشــد پـیـشـــــــه ی هـرخـــس کــه گــل دارد

عــزیــزم ...مـن نــمـی از تربت جــانـان ....بــرایــت هـــدیــه آوردم

سکوت عشق

با سکوتی به ژرفای قرار ....و به اعماق دید هر بیدار

یا به طول تمام هفت اقلیم ....و به شکل و نمای هر پندار

هم به رنگ و نشان بوی لطیف ....که تمامی تراود از گفتار

مست فهمم که با نشان دقیق ....شاخص است از ورای هر رفتار

وه چه زیباست ردای عشق و امید  ...وه چه رعناست قامت افکار

آری ای دوست بدان که دل تنگم ....جانم آمد به لب از این دیدار

فهم اگر کوته است به قامت تو ....دل شکستن چراست چاره کار

روبرو هرچه هست سیاه و کبود ...پشت سر خاطرات خوش انگار

شاهد بیشمار تلخی محض ....ناظر ظلم و ظلمت بسیار

4حیرت از این که نیست پایانی .....مانده ام از تلاش بی دستار

راه بن بست و کوشش شب و روز ....ای دریغ بعد بن بست دوباره شد دیوار

آنچه هستی بدان نشانه شدم .....ننمودی مرا بدان شه بار

بنشانم به روی یک ابری ....ببرم سوی مقصد ای دلدار

بنوازم به چشم وگوش و دلی ...بنشان در جوار خود ای یار.

بنشان در جوار خود ای یار

رباعی

جهـل و نادانی فراینـدیست پست

هرکه را ظلمت نـبـود از خـاک رست

حرص و آز و کین و فرهنگ چنین

قاطعانه جهل را زهریست دست

رباعی

ای عشق ...به لحظه های وجودت ....میّسری
می نـایــد آشــنـای وجـودم تــو داوری

خوشبخت وقت و زمان وصال راست

کان نو عروس حُسن و بقا را تو سروری