قرآن و عرفان رضا نصر

قرآن و عرفان رضا نصر

تفسیر قران ، عرفان و مقالات علمی
قرآن و عرفان رضا نصر

قرآن و عرفان رضا نصر

تفسیر قران ، عرفان و مقالات علمی

آزاده


                             

                           آزاده                                    

آزاده ای آزرده ام                 ازما ومن وا خورده ام

چندی است در کنج طلب        هم شاد و هم پژمرده ام 

مستانه میگردم به سیر         گاهی بخود گاهی به غیر

هر چند که دل را باختم            ازصد طرف دل برده ام

من کوله بارم بسته ام..........    ازما ومن ها خسته ام

از دست دست انداز دل        برنای حق پیوسته ام      

       چون چهارچوبست سینه ام        

دو... لت بود پیشینه ام

      هر گه که یک لت باز شد  محشر شود آیینه ام........

صبح فلق را دیده ام              

 ازهرچه هست ببریده ام 

عطر ونوایش شاهد است        از گلشنش گل چیده ام

من مرغ طوفان گشته ام             از خالصی آغشته ام

 

فریاد می دارددلم .........من عاشقی سر گشته ام

فریاد می دارد دلم.........ازهرچه هست بگذشته ام



رو و تو




رو و تو

 

چون بگشاید دو لبش خنده زند پستهء او
با طن و معنی به درون ظاهر زیبا به تو روست

آنچه طراود ز درون هم چو قبایی به تن است
نی نشودتنگ و گشاد جامه به اندازهء خوست

آینه دار از پس غیب دم بدمد بی شک و ریب
حسن و نکو یا بد و عیب آنچه براند ز تو بوست

فاتح نطق واثر است شاهد و مشک وقدر است
هاتف نور و بصر است هر چه رسد از در دوست

دل بزند تار و دفی پا به نوا و هدفی
نغمه واشک وصدفی ساقی وبزمش چه نکوست

چنگ و دف و تنبک و نی دلبر و پیمانه و می
کو و کجا خواند و کی قسمت و یارانهءهوست

شد به سما عرش وجود از قدم وحرمت هود
موسی عمران به لقا .عیسی مریم به تو رو ست

زد چو غزل باد صبا باب سلیمان به قبا
هر که محمد به دل است عاشق و دیوانهء اوست

 


بوسه خورشید



آوای گذشت   

گرمی بوسه خورشید و طلوع          جان دمید و روح را در قطره ای


قطره از شادی بیحد و حساب

  شد بخاری و نمی........ برگل نشست


                           غنچه از دیدار نور و قربتش باز شد......... لبخند به لبهایش نشست           

     
  بر گها رقصان شدند از شوق گل

                                                رقص برگ جان داد بر سبزی دشت.........


مرغها مست ازهوا و عطر گل خواندند با یک دگر.........
نغمه پرشور و آوای گذشت


   آسمان از بوسه خورشید فجر

                                               ظلمت شب پس زد و چون روز گشت


          نم نمک آمد چو بر بالا افق بوسه ها زد بر که و دریا و دشت.....



الـهـامـات حــق




  الـهـامـات حــق                                                                                  
بـهاران شــد روان از سوی جانان

                        به گاه صبـحــدم بـا شـــور وحـالـی 

  چـنان زد پـرتـوش بـرجان و بـر دل

                        کــه عـالـم را نـبـاشــــد زان مثـالی


نــسیـم روح بـخـشش در لــطافـت

                        به صـوت حــوربــُـود اورا خـیـالـی

گهی بـرهـوش و گـه بیهوش بودم 

                        شـــنــــودم رازهـــای پـــرکـــمــالـی

هـــزارانــش بــود او در وصــف امـا

                        لـغـت را ره نـبــاشــــد آن حـــوالـی

 دو صــد فـریاد و لـب خاموش از وجد

                       مـحـالــم بــودوحـــالــم شــد مـحـالی


خــرامـان آمـــد او بـا دسـت پــر گـل

                        چـومـحـبـوبی کـه حـال آیــدبه قالـی

    نـه مـن بـاشـم رهـانـم ایـن چنین می

                        کـه شــوریـکـدمـش مانــد به سالـی

گذرگاه عشق




گذرگاه عشق   

     صبا را چون به کویت راه بودی        

نظر گاهت به ما گه گاه بودی   

           ظریفان را ظرافت کار سازی               

لطیفان را به ره چون ماه بودی     

            جلالت مرتبت شوکت همایون                 

     سراسر عرش را خود شاه بودی           

        تمام هستی و ملک دوعالم               

 سر انگشت تو را چون کاه بودی       

به هستی هر چه رست ازآب و دانه     

تو او را از عدم دل خواه بودی     

     نسییمی بر دمیدی گوش عشاق         

که سیصد سال و نه در راه بودی     

      چو ببریدند دستان را ز دیدار             

به حکمت یوسفان در چاه بودی     

  کرامت بر دل و جان آن چنان زد        

که بر قوس و قزح شه راه بودی     

        به پهناهای نور و وسعت عشق               

ز یاران پنج تن درگاه بودی      

                هرآنکو زد به خیرات و محبت                      

تو او را بیگمان همراه بودی      


          نوای عشق رویت در دو عالم                 

گواه روشن است با آه بودی       

   مفصل منعم و محیی و مرتاح          

مهیمن ذولجلال وقاهر والله بودی       

           نظر برنظم ونشر و نصر نشانست                  

به ذات سینه ها آگاه بودی