آیینه

آیینه عشق

چند گاهیست که درد است مرا در سینه

به ندای دل محزون بشکست آیینه

نقش من بد بنماید بمن آن قاب نکو

یا که تصویر من آن است و گواه آیینه

هاتفی گفت ندم در همه جا با همه کس

کز دم ودم زدنت تار شدست آیینه

گر خوری لقمه پاک و بویی از علم بری

قول و فعل تو کر کس همه جا آیینه

چشمه علم وادب بینش آن جام طلاست

که شود محضر ارباب هنر آیینه

بلکه مخلوق زمینند همه نور سرا

خوشی وهستی و مرگ و بلاست آیینه

ای که بودی همه جا ظلم و پلیدی و سیاه

دست قدار طبیعت توراست آیینه

کشتی نوح و خلیل و گذر از آتش و دود

دم عیسایی و موسی و عصا است آیینه

دیده جان بودت جام جهان بین ببین

ابر و باد و مه وخورشید و فلک آیینه

بارالهی اگرت منت و توفیق عبادت باشد