آشنا ساز عشق

 

  ساز عشق        

     آشنا (رازهای .....هستی )            

  ای آشنا ای آشنا   بهر خدا صبری نما      

آخر چرا جور و جفا    با ما بیا بر خوان نوا     

 مهر ومحبت شدشفا ..... چنگی بزن آمد دوا     

    هردم به شکر ولطف او       

    دستی برآریم بردعا    

 شادان و خندانم از این  ........ کز تو ندارم بر ترین  

   گر تو نبودی مایلم ..........افتاده بودم بر زمین   

  دستت به نازم جان دوست ....چون خلقتت شاهد براوست  

   سیما گواهی میدهد ....از اولین و آخرین   

          خوبت بخوانم ای قرین از آسمانها و زمین     بل ذره ات دارد سخن با جسم وبا جان آفرین   

   از ذره تا ملک برین ..ارث هوا است و زمین   یک پرده درخورشیدو مه  کورا کمالست به یقین  

 یک پرده دراصل زمین اورا سه لایست به قرین     این پرده های بطن او باشد تو را تا یوم دین  

  ظاهر پرستان رابگو گوهر بروید تو به تو     هر چهار جوی این زمین دارد نظام وملک ودین 

  درُ دانه آید ز آسمان خرم کند ملک جهان      چهارت شود درملک جان  شیر وشراب وانگبین

باید بخوانی پنج را   تا که بخوانی ماجرا   پنج آیه روح برین.. چون طره یک گیسو ببین     

  نوح نبی الله ( خود سازی )

 درعالم نور نبی کشتی بسازم در سبیاودر تفکر     
با زادو توش روح و جان دریا و طوفان شد قرین   
  او در تفکر ماه بود نورش زشمس وشاه بود      

   ازهفت خوان بر ترین   ریشه بُود در این گذر

                          سوز عشق  ابراهیم خلیل الله    

  تا که بیامد آن خلیل شه زاده سرو جلیل

         شمسش نتانست ره زند از بارگاه مرسلین       

   آن بت شناس وبت شکن شد آتشش ملک ختن

         دادش تبر بردوش بت  کو بود تنها در کمین                                                               

                                          زد تا بدانجا در جهان  افلاک دارد این نشان

    عشقش به قربانگاه برد   تا بو بگو یند آفرین

طو ر عشق   موسی کلیم الله نمای عقل  جاودانی      

      موسی به کوه طور شد     با آتشش منصور شد

     حکمش به داد آن نور کل    باعلم ودانش شد اجین

  گفتش بباید این عصا       باشد تو را نور سرا    

      عقل است باید هر دمت   باشد تو را یار و قرین

صو ر عشق        

  عیسی نمای روح و عشق   

برخود نوشت و شد سرشت    

      دم را چنان بر مرده زد....... کان مرده درشد ازیمین

     افلیج و لنگ و پیس و کور ،  شد شادمانه از ظهور

     یا لطف مستور افق.......... تابید و بر زد از شعور

رسو ل عشق   انسان کامل             

  مستم که تا گویم از این    احمد بیامد از یمین  

          گلها همه خوش بو بُودند  لیک احمد است از ما بدین     

        آن مرسل نور و نفس ..............ختم سواران است و بس

     بر کوش بر جه از قفس

هم ره به جو از صالحین    

       رفت تا به معراج افق .........خلقت گرفت و بو و ذوق

       تحفه است و را ما فوق .........فوق اقربه اسم رب دین

        عطر صفای مقدمش ........ ازفرش سر زد تا به عزش

                        شدتا به جایی مرکبش ........   کو گفت بسوزم از قرین                 

شراب عشق       

      نک آسمان آبی بُودست

نصر را می نابی بوُدست     

      ساقی جو شه تابی بُدست

هرچه به جویی خود ببین