کــــوزه

کــــوزه

ظاهــراً آفـتــاب جــان افــــروز

شده بُود بی غـباروگـرم وتـمیـز

چـه فـرحبخش هـوای دل پاکی

زده است روزنی بـجـان وغریض

آب بـاران وجــوی رحـمـتـها.......... پُـرنـمودست کـوزه را لـبـریـز

کوزه برزد برون طراوت خویش ......گفت نوشت بـنـوش ونوشان نیز

مُشتست اینـها نـمــونـه خروار .............نقل و ریحان بگیر بپاش و بریز

گفتمش کوزه خوش بپا باشی...... .. که طراوی برون شراب غلیظ

لیک ترسم که خشک گردی زود ... ....بـتــلافـی بمیــرم ازلـب لـیــز

گـفـت آیـا تـوراسـت می گویی .... ....که نــدانـی جــنـوب از تـبـریـز

یا که طـنـزت گرفته مـدهـوشی .. ...ونـدانی که چیزهـست نا چـیـز

نـازم آنـدسـت روح و جــاویــدی ... ..که جهانی ازاو شـدست سرریز

از نخست سـرزمین جـاویــدش........ عشق و امیـد بودو بخت عزیز

او که پـرورده است موسی را....... خود بـتازد بکاخ ظلـم وسـتیـز

یا پی بره کش کشان تا شــب..... وبـدارد بــنـازو لــطــف عـزیــز

تـخت دل گـفت که راست میـگویـد ...حـرف حقست و حرف قـرآن نـیز

جـایگاهـی ســرا ومَـامَـن اوســت ....که بحق است وعشق وعدل وتـمیز

گفتمش کوزه جان بسست مطراو ............کـه آشــنـا را روا نـبـاشـــد خـیــز

لـب دل را بـبـنـد پـریـش مـگـوی....... نه به ایـمان رسـیـده نـصــرپــریـز

گـفـت باری دو بـاره می تـرسـی

که به خـشُکـد کـلام خـوب تمـیز