سکوت عشق

با سکوتی به ژرفای قرار ....و به اعماق دید هر بیدار

یا به طول تمام هفت اقلیم ....و به شکل و نمای هر پندار

هم به رنگ و نشان بوی لطیف ....که تمامی تراود از گفتار

مست فهمم که با نشان دقیق ....شاخص است از ورای هر رفتار

وه چه زیباست ردای عشق و امید  ...وه چه رعناست قامت افکار

آری ای دوست بدان که دل تنگم ....جانم آمد به لب از این دیدار

فهم اگر کوته است به قامت تو ....دل شکستن چراست چاره کار

روبرو هرچه هست سیاه و کبود ...پشت سر خاطرات خوش انگار

شاهد بیشمار تلخی محض ....ناظر ظلم و ظلمت بسیار

4حیرت از این که نیست پایانی .....مانده ام از تلاش بی دستار

راه بن بست و کوشش شب و روز ....ای دریغ بعد بن بست دوباره شد دیوار

آنچه هستی بدان نشانه شدم .....ننمودی مرا بدان شه بار

بنشانم به روی یک ابری ....ببرم سوی مقصد ای دلدار

بنوازم به چشم وگوش و دلی ...بنشان در جوار خود ای یار.

بنشان در جوار خود ای یار